مصرف کنندگان دوست دارند ظاهر ناخن های خود را تغییر دهند و متداول ترین روش برای این کار استفاده از لاک ناخن است.

 

کاری که لاک ناخن انجام می دهد

لاک ناخن یک محلول مایع است که برای تغییر شکل ظاهری (معمولاً رنگی) و محافظت در برابر خرد شدن و شکستن ، روی ناخن ها یا ناخن های انگشت پا اعمال می شود.

 

روش کار لاک ناخن به این صورت است که پس از پخش شدن یکنواخت روی ناخن ها ، حلال تبخیر می شود و یک فیلم محافظ ایجاد می کند که در برابر از بین بردن مقاومت می کند. ماده رنگی یا براق کننده نیز برای بهبود ظاهر ناخن در آن گنجانده شده است.

 

لاک ناخن چگونه کار می کند

لاک ناخن حاوی مواد مختلفی برای تولید یک فیلم مفید و رنگارنگ است. ماده اصلی یک فیلم قبلی مانند نیتروسلولز است. این پلیمر آلی یک پوشش مداوم و یکنواخت روی ناخن ایجاد می کند. از نیتروسلولز استفاده می شود زیرا به خصوص سخت و مقاوم در برابر سایش است.

 

اصلاح کننده های فیلم برای بهبود چسبندگی نیتروسلولز به ناخن و افزایش براقیت مورد نیاز است. متداول ترین ماده تشکیل دهنده این ماده رزین تولوئن سولفونامید / فرمالدئید (TSFR) است. به دلیل مسائل حساس سازی ، شیمی دانان همچنان به دنبال گزینه های دیگری هستند. نرم کننده هایی مانند دی بوتیل فتالات و کافور برای بهبود انعطاف پذیری فیلم استفاده می شود.

بعد از فیلم و ایجاد مواد تشکیل دهنده ، مواد افزودنی رنگ مهمترین موارد بعدی هستند. اینها به طور معمول رنگدانه های نامحلول هستند و باعث لک شدن ناخن نمی شوند. از اکسی کلرید بیسموت و میکا که با دی اکسید تیتانیوم پوشانده شده است اغلب استفاده می شود.

 

سرانجام ، یک حلال که بتواند مواد تشکیل دهنده را حمل کند اما به سرعت تبخیر می شود ، مورد نیاز است. قبلاً از تولوئن استفاده می شد اما اکنون مقررات استفاده از آن را محدود کرده اند. اکنون استرهای آلکیل استر و گلیکول حلال های رایج تری هستند.

 

در زیر نمونه ای از فرمول معمولی لاک ناخن آورده شده است. (برای گسترش کلیک کنید)

 

فرمول_پولیش_میخ

 

 

اطلاعات بیشتر در مورد لاک ناخن را از اخبار شیمی و مهندسی کسب کنید.

فرمول محصولات خودرویی+فرمول دوراکلین اتومبیل+فرمولاسیون واکس داشبرد+روش تولید واکس تایر+ساخت انواع شامپو کارواش+فرمول واکس ژله ای لاستیک+آموزش واکس کرمی داشبرد+واکس اسپری

فرمول رایگان لاک پاک کن+فرمولاسیون پد لاک پاک کن+روش تولید از بین برنده لاک ناخون

اسپری پاک کننده چسب کاغذ دیواری

 

فرمول ساخت لاک ژل موجود است.

آیا در ترکیب رنگ مشکل دارید

خمیر رنگ مخصوص لاک ژل چیست

حلال لاک ژل

چگونه از شکنندگی لاکژل بکاهیم

ژلکوت چه مقدار در لاک ژل استفاده میگردد

لاک ناخن

لاک ناخن (همچنین به عنوان لاک ناخن یا مینای ناخن نیز شناخته می‌شود ) لاکی است که می‌توان آن را برای تزئین و محافظت از صفحات ناخن روی ناخن‌های دست یا پا استفاده کرد . این فرمول بارها و بارها مورد بازبینی قرار گرفته است تا خواص تزئینی آن را افزایش دهد، استفاده از آن برای مصرف کننده ایمن تر باشد و ترک خوردگی یا پوسته شدن را سرکوب کند. لاک ناخن از ترکیبی از یک پلیمر ارگانیک و چندین جزء دیگر تشکیل شده است که به آن رنگ و بافت می بخشد . ^[1] لاک‌های ناخن در همه رنگ‌ها وجود دارند و نقش مهمی در مانیکور و پدیکور دارند .

منشا لاک ناخن چین است و قدمت آن به 3000 سال قبل از میلاد برمی گردد. ^[1] [2] حدود 600 سال قبل از میلاد، در زمان سلسله ژو ، خاندان سلطنتی رنگ‌های طلایی و نقره‌ای را ترجیح می‌داد. ^[1] با این حال، قرمز و سیاه در نهایت جایگزین این رنگ های فلزی به عنوان رنگ های مورد علاقه سلطنتی شدند. ^[1] در طول سلسله مینگ ، لاک ناخن اغلب از مخلوطی شامل موم زنبور عسل ، سفیده تخم مرغ ، ژلاتین ، رنگ های گیاهی و صمغ عربی ساخته می شد . ^[1] [2]

در مصر ، طبقات پایین تر رنگ های کم رنگ می پوشیدند، در حالی که جامعه بالا ناخن های خود را قهوه ای مایل به قرمز و با حنا رنگ می کردند . ^[3] [4] فرعون های مومیایی شده نیز ناخن های خود را با حنا رنگ می کردند. ^[5]

در اروپا، فردریک اس.ان. داگلاس ، هنگام سفر به یونان در سال‌های 1810-1812، متوجه شد که زنان یونانی ناخن‌های خود را به رنگ صورتی تیره رنگ می‌کردند، که او آن را به عنوان یک رسم باستانی می‌دانست. ^[6] فرمول های اولیه لاک ناخن با استفاده از مواد اولیه مانند روغن اسطوخودوس ، کارمین ، قلع اکسید و روغن ترنج ایجاد شد. ^[۷] [ منبع منتشرشده توسط خود ^] لاک زدن ناخن با پودرها و کرم‌های رنگی رایج‌تر بود و با صاف کردن ناخن‌ها تا زمانی که براق شوند، تمام می‌شد. یکی از انواع محصولات پولیش که در این زمان فروخته می شد، خمیر لاک ناخن Hyglo گراف بود. ^[7] [ منبع خود منتشر شده ^]

ناخن است.

لاک ناخن مدرن عمدتاً از یک پلیمر تشکیل دهنده فیلم تشکیل شده است که در یک حلال آلی فرار حل شده است. رایج‌ترین پلیمر نیتروسلولز است، اگرچه ادعا می‌شود استات‌های سلولز گران‌تر مانند CAB عملکرد بهتری دارند. در لاک ناخن ژل پلیمر معمولا نوعی کوپلیمر آکریلات است . حلال ها معمولاً بوتیل استات یا اتیل استات هستند . سطوح پایینی از مواد افزودنی مختلف گنجانده شده است تا به پایان مطلوب برسد: ^[8]

• نرم کننده ها برای تولید فیلم های غیر شکننده. دی اتیل فتالات ، دی بوتیل فتالات و کافور معمولی هستند.
• رنگ و رنگدانه. ترکیبات نماینده شامل سبزی اکسید کروم ، هیدروکسید کروم ، فروسیانید آهن، اکسید استانیک ، دی اکسید تیتانیوم ، اکسید آهن ، کارمین ، اولترامارین ، و بنفش منگنز است . ^[9]
• رنگدانه های مادی. میکا ، بیسموت اکسی کلرید ، مروارید طبیعی و پودر آلومینیوم، ظاهری درخشان/درخشنده در رنگ را می‌توان به ارمغان آورد .
• پلیمرهای چسب اطمینان می دهند که نیتروسلولز به سطح ناخن می چسبد. یکی از اصلاح کننده های مورد استفاده رزین توزیلامید فرمالدئید است . ^[10]
• عوامل غلیظ کننده برای حفظ ذرات درخشان در حالت تعلیق در بطری اضافه می شوند. یک غلیظ کننده معمولی استئارالکونیوم هکتوریت است. عوامل غلیظ کننده تیکسوتروپی را نشان می دهند ، محلول های آنها در حالت ثابت چسبناک هستند اما در هنگام هم زدن، جریان آزاد دارند. این دوگانگی برای استفاده آسان از مخلوط تازه تکان داده شده برای ایجاد فیلمی مناسب است که به سرعت سفت می شود. ^[11]
• هنگامی که فیلم خشک در معرض نور خورشید قرار می گیرد، تثبیت کننده های فرابنفش در برابر تغییرات رنگ مقاومت می کنند. یک تثبیت کننده معمولی بنزوفنون-1 است .

کت پایهویرایش کنید

پوشش پایه شفاف است و برای تقویت ناخن استفاده می شود.

این نوع لاک یک فرمول شفاف، شیری رنگ یا صورتی مات است که به طور خاص قبل از زدن لاک روی ناخن استفاده می شود. ^[12] عملکرد آن تقویت ناخن، بازگرداندن رطوبت به ناخن و کمک به چسبیدن لاک به ناخن است. از ایجاد لک جلوگیری می کند و طول عمر مانیکور را افزایش می دهد. ^[13] برخی از پوشش‌های پایه به‌عنوان «پرکننده‌های رج» به بازار عرضه می‌شوند، و می‌توانند سطح صافی ایجاد کنند و برجستگی‌هایی را که می‌توانند روی ناخن‌های صاف نشده ظاهر شوند، از بین ببرند. برخی از بیس کت‌ها که به آنها «لایه‌آف بیس کت» گفته می‌شود، به کاربر این امکان را می‌دهند که بدون استفاده از پاک‌کننده، لاک ناخن‌های خود را جدا کند.

تاپ کتویرایش کنید

این نوع لاک یک فرمول لاک رنگی شفاف است که به طور خاص پس از لاک زدن به ناخن استفاده می شود. یک سد سخت شده برای ناخن ایجاد می کند که می تواند از خراشیده شدن، خراشیدن و پوسته شدن آن جلوگیری کند. بسیاری از روکش ها به عنوان "سریع خشک شونده" به بازار عرضه می شوند. روکش های رویی می توانند به لاک رنگی زیرین نیز کمک کنند تا به سرعت خشک شود. این به پولیش ظاهری تمام‌شده‌تر و دلخواه‌تر می‌دهد و ممکن است به ماندگاری بیشتر لاک کمک کند. ^[13]

بنفش منگنز یک رنگدانه معمولی در لاک ناخن است.

ژلویرایش کنید

لاک ژل نوعی لاک ناخن با ماندگاری طولانی است که از نوعی پلیمر متاکریلات تشکیل شده است . مانند لاک سنتی روی ناخن نقاشی می شود، اما خشک نمی شود. در عوض تحت لامپ فرابنفش یا LED فرابنفش درمان می شود . در حالی که فرمول های معمولی لاک ناخن معمولاً دو تا هفت روز بدون خرد شدن دوام می آورند، لاک ژل با استفاده صحیح و مراقبت در منزل می تواند تا دو هفته دوام بیاورد. پاک کردن لاک ژل می تواند سخت تر از لاک معمولی باشد. بسته به فرمول، معمولاً با خیساندن ناخن ها در استون خالص (حلالی که در اکثر پاک کننده های ناخن استفاده می شود) به مدت پنج تا پانزده دقیقه پاک می شود.

به طور سنتی، لاک ناخن در رنگ های شفاف، سفید، قرمز ، صورتی ، بنفش و مشکی شروع می شد. لاک ناخن را می توان در رنگ ها و سایه های متنوعی یافت. علاوه بر رنگ‌های یکدست، لاک ناخن مجموعه‌ای از طرح‌های دیگر را نیز ایجاد کرده است، مانند ترق، براق، پوسته پوسته، لکه‌دار، رنگین کمانی و هولوگرافیک. بدلیجات یا سایر هنرهای تزئینی نیز اغلب برای لاک ناخن استفاده می شود. برخی از لاک ها برای القای رشد ناخن، قوی تر کردن ناخن ها، جلوگیری از شکستن، ترک خوردن، یا شکافتن ناخن ها و حتی برای جلوگیری از جویدن ناخن ها تبلیغ می شوند .

مانیکور فرانسویویرایش کنید

مانیکور فرانسوی به گونه ای طراحی شده است که شبیه ناخن های طبیعی باشد و با ناخن های پایه صورتی طبیعی با نوک سفید مشخص می شود. مانیکور فرانسوی یکی از اولین طرح های رنگی محبوب و شناخته شده بود. مانیکور فرانسوی ممکن است در قرن هجدهم در پاریس نشات گرفته باشد ، اما در دهه های 1920 و 1930 محبوبیت بیشتری داشت. با این حال، مانیکور سنتی فرانسوی بسیار متفاوت از آنچه امروز می‌دانیم بود. آنها به طور کلی قرمز بودند، در حالی که یک هلال گرد در ناحیه نزدیک کوتیکول خالی می ماندند تا لونولای ناخن را که اکنون به عنوان مانیکور نیمه ماه شناخته می شود، تقویت کند. ^[ نیازمند منبع ^]

با مانیکور فرانسوی مدرن، روندهایی که شامل رنگ آمیزی رنگ های مختلف برای نوک ناخن ها به جای رنگ سفید است. ناخن های نوک فرانسوی را می توان با برچسب و شابلون درست کرد. هنوز هم معمولاً با دست از طریق نقاشی با پولیش یا ژل یا مجسمه سازی با اکریلیک انجام می شود. ^[ نیازمند منبع ^]

رسانه های اجتماعیویرایش کنید

مجموعه لاک ناخن در خانه در ایالات متحده

رسانه های اجتماعی فرهنگ هنر ناخن را به وجود آورده اند که به کاربران اجازه می دهد تصاویری از هنر ناخن خود را به اشتراک بگذارند. Women's Wear Daily گزارش می دهد که ^فروش لاک ناخن در سال 2012 به رکورد 768 میلیون دلار آمریکا رسید، یعنی 32 درصد افزایش نسبت به سال 2011. ^]قلم ناخن، روکش‌های زرق و برق و پولک، خاویار ناخن (میکرو مهره‌ها)، لاک ناخن برای مردان، لاک ناخن معطر، و لاک ناخن‌های تغییر رنگ (برخی از آن‌ها هنگام قرار گرفتن در معرض آفتاب تغییر رنگ می‌دهند و محدوده‌هایی که در پاسخ به گرما تغییر رنگ می‌دهند). ^[ سال مورد نیاز ^]

جهان غربویرایش کنید

مردان و زنان با ناخن های رنگ شده در ویکیمانیا ، 2016

لاک ناخن در دنیای غرب بیشتر توسط زنان استفاده می‌شد، و بسته به آداب و رسوم اخلاقی آن روز، از لاک‌ها استفاده می‌کردند. در فرهنگ عصر ویکتوریا به طور کلی زینت دادن خود با آرایش یا رنگ ناخن برای زنان نامناسب تلقی می شد، زیرا ظاهر طبیعی پاک تر و خالص تر در نظر گرفته می شد. با این حال، در دهه 1920، زنان شروع به استفاده از رنگ در آرایش‌های جدید و محصولات ناخن کردند، تا حدی در اعتراض به چنین آداب و رسوم اولیه گذشته نزدیک خود. ^[ نیازمند منبع ^]از دهه 1920، رنگ‌های ناخن از مانیکور فرانسوی و قرمز استاندارد به پالت‌های مختلف انتخاب رنگ، که معمولاً با رنگ‌های لباس صنعت مد برای فصل هماهنگ می‌شوند، پیشرفت کردند. در دهه 1940 تمام ناخن ها رنگ شده بود. قبل از آن، برهنه گذاشتن نوک و نیمه ماه روی بستر ناخن مد بود. ^[ نیازمند منبع ^]

استفاده از لاک ناخن برای مردان کمتر رایج است و می تواند به عنوان یک انحراف از هنجارهای جنسیتی سنتی دیده شود. ^[16] موارد استفاده شامل لاک شفاف برای محافظت از ناخن ها در برابر شکستگی یا ایجاد درخشندگی خوب و لاک رنگی روی ناخن های دست و پا است. ^[17] بازیکنان حرفه ای بیسبال، به ویژه شکارچیان، ممکن است در زمین لاک بزنند. ^[18]

17 لاک ناخن اصلی وجود دارد: ^[19] [ منبع خود منتشر شده ^]

• درخشش
• درخشش میکرو
• میکرو زرق و برق
• زرق و برق
• فراست
• درخشش
• کرم
• رنگین کمانی
• اپالسنت
• مات (فرمولی از لاک ناخن، یا رویه ای که روی یک لاک ناخن معمولی قرار می گیرد، که پس از خشک شدن روکش مات دارد)
• Duochrome ^[20]
• ژله ای یا شفاف (لاک ناخن شفاف با رنگ، معمولاً رنگ طبیعی یا نئون)
• مغناطیسی (لاک ناخن با ذرات فلزی که به آهنرباهای شکل خاص برای هنر ناخن واکنش نشان می دهند)
• ترک خورده (روپوشی که روی لاکی از لاک ناخن قرار می گیرد، که روی کت گفته می شود)
• شیشه ای
• هولوگرافیک (لاک ناخن زرق و برق که همه رنگ ها را با تابش نور به آنها منعکس می کند)
• میکروگلیتر یا شیمر منشوری

ناخن روب لهستانی

پاک کننده لاک ناخن یک حلال آلی است که ممکن است شامل روغن، رایحه و رنگ نیز باشد. بسته‌های پاک‌کننده لاک ناخن ممکن است شامل پدهای نمدی منفرد آغشته به پاک‌کننده، یک بطری پاک‌کننده مایع باشد که با پنبه یا پد پنبه‌ای استفاده می‌شود، یا یک ظرف پر از فوم که انگشت خود را داخل آن فرو کرده و آن را بچرخانید تا لاک پاک شود. انتخاب نوع پاک کننده به ترجیح کاربر و اغلب به قیمت یا کیفیت پاک کننده بستگی دارد.

رایج ترین پاک کننده استون است . استون همچنین می تواند ناخن های مصنوعی ساخته شده از اکریلیک یا ژل پخته شده را از بین ببرد .

یک پاک کننده جایگزین لاک ناخن اتیل استات است که اغلب حاوی ایزوپروپیل الکل نیز می باشد . اتیل استات معمولاً حلال اصلی خود لاک ناخن است.

استونیتریل به عنوان پاک کننده لاک ناخن استفاده شده است، اما سمی تر از گزینه های ذکر شده است. از 17 مارس 2000 در منطقه اقتصادی اروپا برای استفاده در لوازم آرایشی ممنوع شده است. ^[21]

 

 

نیتروسلولز

مقاله صحبت

 

محتوای ایجاد شده توسط انجمن در مورد این موضوع نیز موجود است

 

• ترجمه خودکار
• مشارکت

 

"کاغذ فلش" به اینجا هدایت می شود. برای نرم افزار چاپگر مجازی Adobe که در سال 2008 تولیدش متوقف شد، به FlashPaper مراجعه کنید .

 

نیتروسلولز (همچنین با نام‌های نیترات سلولز ، کاغذ فلاش ، پنبه فلاش ، گانکاتن ، پیروکسیلین و رشته فلاش نیز شناخته می‌شود ) یک ترکیب بسیار قابل اشتعال است که از نیترات کردن سلولز از طریق قرار گرفتن در معرض مخلوطی از اسید نیتریک و اسید سولفوریک تشکیل می‌شود . یکی از اولین کاربردهای عمده آن به عنوان پنبه اسلحه، جایگزینی برای باروت به عنوان پیشران در سلاح های گرم بود. همچنین برای جایگزینی باروت به عنوان یک ماده منفجره با درجه پایین در معدن و سایر کاربردها استفاده شد . به شکل کلودیونهمچنین یک جزء مهم در امولسیون عکاسی اولیه بود که استفاده از آن در دهه 1860 عکاسی را متحول کرد.

در این فرآیند از مخلوطی از اسید نیتریک و اسید سولفوریک برای تبدیل سلولز به نیتروسلولز استفاده می شود. ^[2] کیفیت سلولز مهم است. همی سلولز ، لیگنین ، پنتوسان ها و نمک های معدنی نیتروسلولزهای پایین تری می دهند. به عبارت دقیق شیمیایی، نیتروسلولز یک ترکیب نیترو نیست ، بلکه یک استر نیترات است . واحد تکرار گلوکز (آنهیدروگلوکز) در زنجیره سلولزی دارای سه گروه OH است که هر یک می توانند یک استر نیترات تشکیل دهند. بنابراین، نیتروسلولز می تواند نشان دهنده مونونیتروسلولز ، دینیتروسلولز و تری نیتروسلولز باشد.، یا مخلوطی از آنها. با گروه های OH کمتر از سلولز اصلی، نیتروسلولزها با پیوند هیدروژنی تجمع نمی یابند . نتیجه کلی این است که نیتروسلولز در حلال های آلی مانند استون و استرها محلول است. به عنوان مثال، اتیل استات ، متیل استات ، اتیل کربنات . ^[3] بیشتر لاک ها از دی نیترات تهیه می شوند، در حالی که مواد منفجره عمدتاً تری نیترات هستند. ^[4] [5]

معادله شیمیایی برای تشکیل تری نیترات است

3 HNO ₃ + C ₆ H ₇ (OH) ₃ O ₂ H ₂ SO ₄→C ₆ H ₇ (ONO ₂ ) ₃ O ₂ + 3 H ₂ O

بازده حدود 85 درصد است که تلفات ناشی از اکسیداسیون کامل سلولز به اسید اگزالیک است .

استفاده کنید

 

کاربرد اصلی نیترات سلولز برای تولید لاک ها و پوشش ها، مواد منفجره و سلولوئید است . ^[6]

 

از نظر لاک ها و پوشش ها، نیتروسلولز به آسانی در حلال های آلی حل می شود که پس از تبخیر، یک لایه بی رنگ، شفاف و انعطاف پذیر باقی می ماند. ^[4] لاک‌های نیتروسلولزی به عنوان روکش مبلمان و آلات موسیقی استفاده شده‌اند. ^[7]

Guncotton که در حدود 25٪ در استون حل شده است ، لاکی را تشکیل می دهد که در مراحل اولیه تکمیل چوب برای ایجاد یک پوشش سخت با درخشندگی عمیق استفاده می شود. ^[8] معمولاً اولین پوششی است که اعمال می‌شود، سمباده می‌شود و سپس سایر پوشش‌هایی است که به آن می‌چسبند.

کاربردهای انفجاری متنوع هستند. نسبت به کاربردهای پوشش، محتوای نیترات معمولاً برای کاربردهای پیشرانه بیشتر است. ^[6] برای پرواز فضایی، نیتروسلولز توسط Suborbitals کپنهاگ در چندین ماموریت به عنوان وسیله ای برای پرتاب اجزای موشک/کپسول فضایی و استقرار سیستم های بازیابی استفاده شد . با این حال، پس از چندین مأموریت و پرواز، ثابت شد که خواص انفجاری مورد نظر را در یک محیط نزدیک به خلاء ندارد. ^[9] در سال 2014، فرودگر دنباله‌دار فیلا نتوانست زوبین‌های خود را به کار ببندد، زیرا 0.3 گرم پیشرانه‌های نیتروسلولزی آن در طول فرود شلیک نمی‌کنند. ^[10]

لاک ناخن از لاک نیتروسلولوز ساخته شده است، زیرا ارزان است، به سرعت خشک می شود و به پوست آسیب نمی رساند. ^[11]

استفاده های دیگر

کلودیون، محلولی از نیتروسلولز، امروزه در کاربردهای موضعی پوست، مانند پوست مایع و استفاده از اسید سالیسیلیک ، ماده فعال در حذف زگیل ترکیبی W استفاده می شود. ^{[12] [13] [} نیاز به نقل قول ^]

مصارف آزمایشگاهی

• فیلترهای غشایی ساخته شده از شبکه ای از نخ های نیتروسلولز با تخلخل های مختلف در روش های آزمایشگاهی برای حفظ ذرات و جذب سلول در محلول های مایع یا گاز و برعکس، به دست آوردن فیلترهای بدون ذرات استفاده می شود. ^[14]
• اسلاید نیتروسلولزی ، غشای نیتروسلولزی یا کاغذ نیتروسلولزی غشای چسبنده ای است که برای تثبیت اسیدهای نوکلئیک در ساترن بلات و شمال بلات استفاده می شود . همچنین برای تثبیت پروتئین ها در وسترن بلات و میکروسکوپ نیروی اتمی ^[15] به دلیل تمایل غیر اختصاصی آن به اسیدهای آمینه استفاده می شود . نیتروسلولز به طور گسترده به عنوان پشتیبان در تست های تشخیصی که در آن اتصال آنتی ژن-آنتی بادی رخ می دهد استفاده می شود. به عنوان مثال، تست بارداری ، تست U-آلبومین ، و تست CRP . گلیسین و کلریدیون ها انتقال پروتئین را کارآمدتر می کنند.
• آزمایشات رادون برای اچ آهنگ آلفا از نیتروسلولز استفاده می کند.
• آدولف نوئه روشی را برای پوست کندن توپ های زغال سنگ با استفاده از نیتروسلولز ابداع کرد. ^[16]
• برای پوشاندن ورق های بازی و بستن منگنه ها به یکدیگر در منگنه های اداری استفاده می شود .
• در سال 1851، فردریک اسکات آرچر فرآیند کلودیون مرطوب را به عنوان جایگزینی برای آلبومین در امولسیون های عکاسی اولیه اختراع کرد و هالیدهای نقره حساس به نور را به یک صفحه شیشه ای متصل کرد. ^[17]
• کاغذهای فلاش جادوگران، ورقه های کاغذ یا پارچه ای هستند که از نیتروسلولز ساخته شده اند، که تقریباً فوراً با یک برق درخشان می سوزند و خاکستری به جا نمی گذارند .
• به عنوان رسانه ای برای پدهای رمزنگاری یکبار مصرف ، آنها دفع پد را کامل، ایمن و کارآمد می کنند.
• لاک نیتروسلولز روی دیسک‌های آلومینیومی یا شیشه‌ای می‌چرخند، سپس یک شیار با تراش بریده می‌شود تا یکبار ضبط گرامافون ساخته شود و به عنوان استاد برای فشار دادن یا بازی در کلوپ‌های رقص استفاده شود. به آنها دیسک های استات می گویند .
• بسته به فرآیند تولید، نیتروسلولز به درجات مختلفی استری می شود . توپ‌های تنیس روی میز ، پیک‌های گیتار و برخی فیلم‌های عکاسی دارای سطوح استری نسبتاً پایینی هستند و نسبتاً آهسته با مقداری پسماند ذغالی می‌سوزند.

سرگرمی ها

 

توپ تنیس روی میز تهیه شده از نیتروسلولز (سلولوئید)

 

• در سال 1846 سلولز نیترات دار در اتر و الکل محلول بود . این محلول کلودیون نام داشت و به زودی به عنوان پانسمان برای زخم ها استفاده شد. ^[18] [19]

کاربردهای تاریخی

کار اولیه روی نیتراسیون سلولز

 

نیتروسلولز خالصکارگر پرس تفنگ دار پشت صفحه طناب محافظ، 1909تست باد زدایی نیتروسلولز در حرکت آهسته

 

در سال 1832، هنری براکونوت کشف کرد که اسید نیتریک، هنگامی که با نشاسته یا الیاف چوب ترکیب می‌شود، ماده منفجره قابل احتراق سبک وزنی تولید می‌کند که آن را زایلودین نامید . ^[20] چند سال بعد در سال 1838، شیمیدان فرانسوی دیگری به نام تئوفیل-ژول پلوز (معلم آسکانیو سوبررو و آلفرد نوبل )، کاغذ و مقوا را به همان شیوه درمان کرد. ^[21] ژان باپتیست دوما ماده مشابهی به دست آورد که آن را نیترامیدین نامید . ^[22]

گانکاتن

در حدود سال 1846 کریستین فردریش شونبین ، شیمیدان آلمانی-سوئیسی، فرمول عملی تری را کشف کرد. ^[23] هنگامی که او در آشپزخانه خانه خود در بازل کار می کرد ، مخلوطی از اسید نیتریک (HNO ₃ ) و اسید سولفوریک (H2 _SO 4 ₎ را روی میز آشپزخانه ریخت. دستش را به نزدیک‌ترین پارچه، یک پیش‌بند نخی برد و آن را پاک کرد. پیش بند را به درب اجاق آویزان کرد تا خشک شود و به محض خشک شدن، با مشتعل شدن پیش بند برقی رخ داد. روش آماده سازی او اولین روشی بود که به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت. روش این بود که یک قسمت از پنبه خوب را در آب فرو کنیددر 15 قسمت از یک ترکیب مساوی از اسید سولفوریک و اسید نیتریک. پس از دو دقیقه، پنبه برداشته شد و در آب سرد شسته شد تا سطح استری‌سازی تنظیم شود و تمام باقی مانده‌های اسید از بین برود. سپس پنبه به آرامی در دمای کمتر از 40 درجه سانتیگراد (104 درجه فارنهایت) خشک شد. شونبین با پروفسور فرانکفورت، رودولف کریستین بوتگر ، که این فرآیند را به طور مستقل در همان سال کشف کرده بود، همکاری کرد.

به طور تصادفی، شیمیدان سوم، پروفسور برانزویک ، FJ Otto نیز در سال 1846 گانکتن تولید کرد و اولین کسی بود که این فرآیند را منتشر کرد که باعث ناامیدی شونبین و بوتگر شد. ^[24] [ نیازمند استناد کامل ^]

حقوق ثبت اختراع برای ساخت پنبه تفنگ توسط جان هال و سون در سال 1846 به دست آمد و یک سال بعد تولید صنعتی مواد منفجره در کارخانه ای در مارش ورکز در فاورشم کنت آغاز شد. فرآیند تولید به درستی درک نشده بود و اقدامات ایمنی کمی انجام شد. انفجاری جدی که در ژوئیه رخ داد، تقریباً دوجین کارگر را کشت که منجر به تعطیلی فوری کارخانه شد. تولید Guncotton برای بیش از 15 سال متوقف شد تا زمانی که یک روش ایمن تر ایجاد شود. ^[25]

شیمیدان بریتانیایی فردریک آگوستوس آبل اولین فرآیند ایمن را برای تولید پنبه ابداع کرد که در سال 1865 ثبت اختراع کرد. زمان شستشو و خشک شدن نیتروسلولز هر دو به 48 ساعت افزایش یافت و هشت بار تکرار شد. مخلوط اسیدی به دو قسمت اسید سولفوریک به یک قسمت نیتریک تبدیل شد. نیتراسیون را می توان با تنظیم غلظت اسید و دمای واکنش کنترل کرد. نیتروسلولز در مخلوطی از اتانول و اتر تا زمانی که غلظت نیتروژن از 12 درصد بیشتر شود محلول است. نیتروسلولز محلول، یا محلول آن، گاهی اوقات کلودیون نامیده می شود . ^[26]

^{پنبه اسلحه حاوی بیش از 13 درصد نیتروژن (گاهی اوقات نیتروسلولز نامحلول نامیده می شود) با قرار گرفتن طولانی مدت در معرض اسیدهای داغ و غلیظ [26]} برای استفاده محدود به عنوان مواد منفجره انفجاری یا برای کلاهک های سلاح های زیر آب مانند مین های دریایی و اژدر تهیه می شد . ^[27] تولید ایمن و پایدار پنبه تفنگ در کارخانه باروت سلطنتی Waltham Abbey در دهه 1860 آغاز شد و این ماده به سرعت به ماده منفجره غالب تبدیل شد و به استانداردی برای کلاهک‌های نظامی تبدیل شد، اگرچه برای استفاده به عنوان پیشران بسیار قوی باقی ماند. مخلوط‌های کلودیونی پایدارتر و آهسته‌تر در نهایت با استفاده از اسیدهای غلیظ کمتر در دماهای پایین‌تر تهیه شدند.پودر بدون دود در سلاح گرم . اولین پودر عملی بدون دود ساخته شده از نیتروسلولز، برای اسلحه گرم و مهمات توپخانه، توسط شیمیدان فرانسوی Paul Vieille در سال 1884 اختراع شد.

ژول ورن با خوش بینی به توسعه گانکاتن می نگریست. او در رمان هایش چندین بار به این ماده اشاره کرده است. ماجراجویان او با استفاده از این ماده سلاح گرم حمل می کردند. در کتاب او از زمین تا ماه ، از پنبه برای پرتاب پرتابه به فضا استفاده شد.

به دلیل ظاهر کرکی و تقریباً سفید، محصولات نیتروسلولزی اغلب به عنوان پنبه شناخته می شوند، به عنوان مثال پنبه لاکی، پنبه سلولوئیدی، و پنبه تفنگی. ^[4]

Guncotton در اصل از پنبه (به عنوان منبع سلولز) ساخته می شد، اما روش های معاصر از سلولز بسیار فرآوری شده از خمیر چوب استفاده می کنند . در حالی که نگهداری پنبه خطرناک است، اما خطرات آن را می توان با نگهداری آن با مایعات مختلف مانند الکل به حداقل رساند. به همین دلیل، گزارش‌های مربوط به استفاده از پنبه که مربوط به اوایل قرن بیستم است، به «پنبه خیس» اشاره دارد.

 

نارنجک های قلع جام در جنگ جهانی اول با استفاده از پنبه اسلحه ساخته شد

 

قدرت تفنگ آن را برای انفجار مناسب ساخته است. به عنوان محرک پرتابه، حدود شش برابر حجم مساوی پودر سیاه تولید گاز داشت و دود کمتر و گرمایش کمتری تولید می کرد.

گلوله های توپخانه پر از پنبه اسلحه به طور گسترده در طول جنگ داخلی آمریکا مورد استفاده قرار گرفت و استفاده از آن یکی از دلایلی بود که درگیری را "نخستین جنگ مدرن" می دانستند. ^[28] در ترکیب با توپخانه‌های بارگذاری بریچ ، چنین گلوله‌های انفجاری قوی می‌تواند آسیب بیشتری نسبت به گلوله‌های توپ جامد قبلی ایجاد کند.

در طول جنگ جهانی اول ، مقامات بریتانیایی در معرفی نارنجک‌ها کند بودند، سربازانی که در جبهه حضور داشتند، با پر کردن قوطی‌های حلبی جیره با پنبه ، ضایعات و یک فیوز اولیه، بداهه‌پردازی می‌کردند. ^[29]

تحقیقات بیشتر اهمیت شستن پنبه اسیدی شده را نشان داد. نیتروسلولز شسته نشده (گاهی اوقات پیروسلولز نامیده می شود) ممکن است به طور خود به خود مشتعل شود و در دمای اتاق منفجر شود ، زیرا تبخیر آب منجر به غلظت اسید واکنش نداده می شود. ^[27]

فیلم

همچنین ببینید: پایه فیلم § نیترات

 

فیلم نیتروسلولز روی جعبه نور، نشان دهنده زوال، از مجموعه کتابخانه و آرشیو کانادا

 

در سال 1855، اولین پلاستیک ساخته دست بشر ، نیتروسلولز (با نام تجاری Parkesine ، ثبت اختراع در سال 1862)، توسط الکساندر پارکز از سلولز تصفیه شده با اسید نیتریک و یک حلال ساخته شد . در سال 1868، مخترع آمریکایی جان وسلی هایت، ماده پلاستیکی خود را سلولوئید ساخت و اختراع پارکس را با پلاستیک سازی نیتروسلولز با کافور بهبود بخشید تا بتوان آن را به یک فیلم عکاسی تبدیل کرد . این به صورت تجاری به عنوان "سلولوئید" استفاده می شد، یک پلاستیک بسیار قابل اشتعال که تا اواسط قرن بیستم اساس لاک ها و فیلم های عکاسی را تشکیل می داد. ^[8]

در 2 مه 1887، هانیبال گودوین حق اختراعی را برای "یک لایه برداری عکاسی و فرآیند تولید همان ... به خصوص در ارتباط با دوربین های غلتکی" به ثبت رساند، اما این حق امتیاز تا 13 سپتامبر 1898 اعطا ^نشد .

نیتروسلولز به عنوان اولین پایه فیلم منعطف استفاده شد که با محصولات Eastman Kodak در آگوست 1889 شروع شد. کافور به عنوان نرم کننده برای فیلم نیتروسلولزی که اغلب فیلم نیترات نامیده می شود استفاده می شود . پتنت گودوین به آنسکو فروخته شد که با موفقیت از ایستمن کداک به دلیل نقض حق ثبت اختراع شکایت کرد و در سال 1914 مبلغ 5000000 دلار به گودوین فیلم اعطا شد. ^[31]

فیلم نیترات آتش می گیرد

آتش‌سوزی‌های فاجعه‌بار مربوط به سلولوئید یا «فیلم نیترات» در سراسر دوران صامت و تا سال‌ها پس از ورود فیلم‌های صوتی به رویدادهای عادی در صنعت فیلم‌سازی تبدیل شد . ^[32] آتش‌سوزی پروژکتورها و احتراق خود به خودی فیلم‌های نیترات ذخیره‌شده در انبارهای استودیویی و در سازه‌های دیگر اغلب در اوایل تا اواسط قرن بیستم به دلیل تخریب یا آسیب‌های شدید سینماها، وارد کردن صدمات جدی و مرگ‌ومیرها، و تبدیل به خاکستر نگاتیوهای اصلی و هزاران نسخه اصلی از فیلم‌های نگاتیو و 3 هزار نسخه از فیلم‌های از دست رفته از ده فیلم مقصر شناخته ^شدند .. حتی در مواقعی که ذخایر نیترات شعله‌های ویرانگر را شروع نمی‌کرد، هنگامی که شعله‌های آتش از منابع دیگر به مجموعه‌های بزرگ فیلم نزدیک سرایت می‌کرد، احتراق حاصل آتش‌سوزی را به شدت تشدید می‌کرد و دامنه آسیب را به میزان قابل توجهی افزایش می‌داد.

در طول سال 1914 - همان سالی که فیلم گودوین به دلیل نقض حق ثبت اختراع 5000000 دلار از کداک دریافت کرد- آتش‌سوزی فیلم‌های نیترات بخش قابل توجهی از تاریخ اولیه سینمای ایالات متحده را سوزاند. تنها در آن سال، پنج آتش سوزی بسیار مخرب در چهار استودیو بزرگ و یک کارخانه پردازش فیلم رخ داد. میلیون ها فوت فیلم در 19 مارس در شرکت Eclair Moving Picture در فورت لی، نیوجرسی سوخت . ^[34] در اواخر همان ماه، بسیاری دیگر از قرقره ها و قوطی های فیلم نگاتیو و چاپ نیز در استودیو ادیسون در شهر نیویورک، در برانکس سوزانده شدند. سپس دوباره، در 13 مه، آتش سوزی در "کارخانه فیلم" سالن استعماری یونیورسال پیکچرز در منهتنمجموعه گسترده دیگری را مصرف کرد. ^[35] [36] باز هم، در 13 ژوئن در فیلادلفیا، آتش سوزی و مجموعه ای از انفجارها در داخل خزانه فیلم 186 متر مربعی (2000 فوت مربع) شرکت سازنده لوبین شعله ور شد و تقریباً تمام کاوشگرهای آن استودیو قبل از سال 1914 را از بین برد. ^[37] سپس آتش سوزی دوم شرکت ادیسون در مکان دیگری در 9 دسامبر، در مجتمع پردازش فیلم آن در وست اورنج، نیوجرسی رخ داد . آن آتش سوزی فاجعه بار از داخل یک ساختمان بازرسی فیلم شروع شد و بیش از 7,000,000 دلار خسارت مالی به همراه داشت (205,000,000 دلار امروز). ^[38]حتی پس از تغییر تکنولوژی فیلم، آرشیو فیلم‌های قدیمی‌تر آسیب‌پذیر باقی ماند. آتش سوزی طاق MGM در سال 1965 باعث سوختن بسیاری از فیلم هایی شد که چندین دهه قدمت داشتند.

 

استنلی لوری، متولی خزانه فیلم لوبین (پیش‌زمینه) آوارها را پس از آتش‌سوزی و انفجار بررسی می‌کند، ژوئن 1914.

 

استفاده از فیلم‌های فرار نیتروسلولز برای فیلم‌های سینمایی باعث شد بسیاری از سینماها اتاق‌های نمایش خود را با پوشش‌های دیواری ساخته شده از آزبست نسوز کنند . این اضافات به منظور جلوگیری یا حداقل به تاخیر انداختن مهاجرت شعله های آتش به خارج از مناطق پرتاب می شود. یک فیلم آموزشی برای پروژکتورها شامل فیلمی از اشتعال کنترل شده یک قرقره از فیلم نیترات بود که حتی زمانی که کاملاً در آب غوطه ور بود به سوختن ادامه می داد. ^[39]پس از سوختن، خاموش کردن آن بسیار دشوار است. بر خلاف بسیاری از مواد قابل اشتعال دیگر، نیتروسلولز برای ادامه سوختن نیازی به منبع هوا ندارد، زیرا حاوی اکسیژن کافی در ساختار مولکولی خود برای حفظ شعله است. به همین دلیل، غوطه ور کردن فیلم در حال سوختن در آب ممکن است آن را خاموش نکند و در واقع میزان دود تولید شده را افزایش دهد. ^[40] [41] با توجه به اقدامات احتیاطی ایمنی عمومی، متروی لندن حمل و نقل فیلم در سیستم خود را تا زمان معرفی فیلم ایمنی ممنوع کرد.

آتش‌سوزی‌های سینمای ناشی از اشتعال فیلم نیتروسلولز نیز معمولاً رخ می‌دهد. در سال 1926 در ایرلند، آن را مقصر تراژدی سینمای Dromcolliher در کانتی لیمریک دانستند که در آن 48 نفر جان باختند. سپس در سال 1929 در سینما گلن در پیزلی اسکاتلند، آتش سوزی مربوط به فیلم باعث مرگ 69 کودک شد. امروزه، پخش فیلم نیترات نادر است و معمولاً بسیار تنظیم شده است و به اقدامات احتیاطی گسترده ای نیاز دارد، از جمله آموزش های بهداشتی و ایمنی اضافی برای پروژکتورها. پروژکتور ویژه ای که برای اجرای فیلم های نیترات تایید شده است، تغییرات زیادی دارد، از جمله این تغییرات، محفظه قرقره های تغذیه و جمع آوری در روکش های فلزی ضخیم با شکاف های کوچک برای عبور فیلم از میان آنها. پروژکتور به‌علاوه برای قرار دادن چندین کپسول آتش نشانی با نازل‌هایی که به سمت دروازه فیلم هستند، اصلاح شده است. اگر تکه ای از فیلم نزدیک دروازه شروع به سوختن کند خاموش کننده ها به طور خودکار فعال می شوند. در حالی که این راه‌اندازی احتمالاً بخش قابل‌توجهی از اجزای پروژکتور را آسیب می‌زند یا از بین می‌برد، می‌تواند آتش‌سوزی را مهار کند و از آسیب بسیار بیشتر جلوگیری کند.تالار . امروزه، تئاتر درایدن در موزه جورج ایستمن یکی از معدود تئاترهایی در جهان است که قادر به پخش ایمن فیلم های نیترات است و به طور منظم آنها را برای عموم نمایش می دهد. ^[42] [43]

استفاده از فیلم نیترات و تهدید احتمالی آتشین آن مطمئناً مسائلی محدود به قلمرو فیلم‌های متحرک یا عکاسی تجاری تجاری نبود. این فیلم همچنین برای سال‌ها در زمینه پزشکی مورد استفاده قرار گرفت، جایی که ماهیت خطرناک آن بسیار حاد بود، به ویژه در کاربرد آن در عکاسی اشعه ایکس . ^[8] در سال 1929، چندین تن فیلم اشعه ایکس ذخیره شده توسط بخار ناشی از لوله گرمایش شکسته در کلینیک کلیولند در اوهایو مشتعل شد . این فاجعه جان 123 نفر را در جریان آتش سوزی گرفت و چندین روز بعد قربانیان بستری در بیمارستان به دلیل استنشاق مقادیر بیش از حد دود از فیلم سوزان که با گازهای سمی مانند دی اکسید گوگرد و گازهای سمی آغشته شده بود جان خود را از دست دادند .هیدروژن سیانید . ^[44] [45] آتش‌سوزی‌های مرتبط در سایر مراکز پزشکی باعث عدم استفاده فزاینده از ذخایر نیتروسلولز برای اشعه ایکس در سال 1933 شد، تقریباً دو دهه قبل از اینکه استفاده از آن برای فیلم‌های متحرک به نفع فیلم استات سلولز ، که بیشتر به عنوان "فیلم ایمنی" شناخته می‌شود، متوقف شود.

 

فیلم نیترات پوسیده، موسسه فیلم EYE هلند

 

تجزیه نیتروسلولز و ذخایر جدید "ایمنی".

نیتروسلولز به تدریج تجزیه می شود، اسید نیتریک آزاد می کند و تجزیه را بیشتر کاتالیز می کند (در نهایت به پودر قابل اشتعال می رسد). چندین دهه بعد، ذخیره سازی در دمای پایین به عنوان وسیله ای برای به تاخیر انداختن این واکنش ها به طور نامحدود کشف شد. تصور می‌شود اکثر فیلم‌های تولید شده در اوایل قرن بیستم یا از طریق این فروپاشی سریع و خود کاتالیزور یا در اثر آتش‌سوزی انبارهای استودیو از بین رفته‌اند. نجات فیلم های قدیمی یک مشکل بزرگ برای آرشیوداران فیلم است (به حفظ فیلم مراجعه کنید ).

پایه فیلم نیتروسلولزی تولید شده توسط کداک را می توان با وجود کلمه "نیترات" با حروف تیره در امتداد یک لبه شناسایی کرد. این کلمه فقط با حروف واضح روی پس‌زمینه تیره نشان‌دهنده اشتقاق از نگاتیو یا چاپ پروجکشن اصلی پایه نیترات است، اما خود فیلم در دست ممکن است یک چاپ یا کپی نگاتیو بعدی باشد که روی فیلم ایمنی ساخته شده است. فیلم استات ساخته شده در دورانی که فیلم‌های نیترات هنوز استفاده می‌شد، در یک لبه با حروف تیره علامت گذاری می‌شد. فیلم‌های 8 ، 9.5 و 16 میلی‌متری ، که برای مصارف آماتور و دیگر مصارف غیر نمایشی در نظر گرفته شده‌اند، هرگز با پایه نیترات در غرب ساخته نشده‌اند.^[46]

نیترات بر بازار فیلم های سینمایی 35 میلی متری حرفه ای از مبدأ این صنعت تا اوایل دهه 1950 تسلط داشت. در حالی که فیلم ایمنی مبتنی بر استات سلولز، به ویژه دی استات سلولز و پروپیونات استات سلولز، برای استفاده در مقیاس کوچک در کاربردهای خاص (مانند چاپ تبلیغات و سایر فیلم‌های کوتاه برای ارسال آنها از طریق پست بدون نیاز به اقدامات احتیاطی ایمنی در برابر آتش سوزی) در این سنج تولید می‌شد. عملکرد، و به طور قابل توجهی در طرح ریزی های مکرر دوام کمتری دارد. هزینه اقدامات احتیاطی مرتبط با استفاده از نیترات به طور قابل توجهی کمتر از هزینه استفاده از هر یک از پایه های ایمنی موجود قبل از سال 1948 بود. این اشکالات در نهایت با راه اندازی نیترات برطرف شد.فیلم پایه تری استات سلولز توسط Eastman Kodak در سال 1948. ^[47] سلولز تری استات به سرعت جایگزین نیترات به عنوان پایه اصلی صنعت فیلم شد. در حالی که کداک پیش از این تولید برخی از فیلم های نیترات را متوقف کرده بود، در سال 1950 تولید فیلم های مختلف نیترات رول را متوقف کرد و تولید فیلم سینمایی نیترات 35 میلی متری را در سال 1951 متوقف کرد. ^[48]

مزیت حیاتی تری استات سلولز نسبت به نیترات این بود که خطر آتش سوزی بیشتر از کاغذ نداشت (این موجود اغلب به عنوان "غیر شعله ور" نامیده می شود: این درست است - اما قابل احتراق است، نه به اندازه نیترات فرار یا خطرناک است)، در حالی که تقریباً با هزینه و دوام نیترات مطابقت دارد. تا دهه 1980، زمانی که فیلم پلی استر / PET جایگزین آن برای چاپ متوسط و انتشار شد، تقریباً در همه گیج های فیلم استفاده انحصاری باقی ماند . ^[49]

پلی استر نسبت به نیترات یا تری استات در برابر تخریب پلیمر بسیار مقاوم تر است . اگرچه تری استات به روش خطرناکی مانند نیترات تجزیه نمی شود، اما هنوز تحت فرآیندی است که به نام استیلاسیون شناخته می شود، که اغلب به نام "سندرم سرکه" (به دلیل بوی اسید استیک فیلم در حال تجزیه) توسط بایگانی ها شناخته می شود، که باعث کوچک شدن، تغییر شکل، شکننده شدن و در نهایت غیرقابل استفاده شدن فیلم می شود . ^[50] PET، مانند مونو نیترات سلولز، نسبت به سایر پلاستیک های موجود کمتر مستعد کشش است. ^[49] در اواخر دهه 1990، پلی استر تقریباً به طور کامل جایگزین تری استات برای تولید عناصر میانی و انتشار چاپ شده بود.

تری استات برای اکثر نگاتیوهای دوربین استفاده می‌شود، زیرا می‌توان آن را به‌طور نامرئی با استفاده از حلال‌ها در طول مونتاژ نگاتیو به هم متصل کرد، در حالی که فیلم پلی‌استر معمولاً با استفاده از چسب‌های نواری چسبانده می‌شود که آثار قابل مشاهده را در ناحیه قاب باقی می‌گذارند. با این حال، اتصال اولتراسونیک در خط قابمنطقه می تواند نامرئی باشد. همچنین، فیلم پلی استر آنقدر قوی است که تحت کشش نمی شکند و ممکن است در صورت گیر کردن فیلم به مکانیسم های گران قیمت دوربین یا پروژکتور آسیب جدی وارد کند، در حالی که فیلم تری استات به راحتی می شکند و خطر آسیب را کاهش می دهد. بسیاری به این دلیل با استفاده از پلی استر برای چاپ های چاپی مخالف بودند، و به دلیل اینکه اسپلایسرهای اولتراسونیک بسیار گران هستند، فراتر از بودجه بسیاری از سالن های کوچکتر. با این حال، در عمل ثابت نشده است که این مشکل به اندازه ای که می ترسید وجود داشته باشد. در عوض، با افزایش استفاده از سیستم‌های پخش طولانی خودکار در سینماها، استحکام بیشتر پلی‌استر مزیت قابل‌توجهی در کاهش خطر قطع شدن یک فیلم در اثر شکستگی فیلم بوده است. ^[ نیازمند منبع ^]

علیرغم خطرات خود اکسید شونده، نیترات همچنان بسیار مورد توجه قرار می گیرد زیرا استوک شفاف تر از استوک های جایگزین است و فیلم های قدیمی از نقره متراکم تری در امولسیون استفاده می کردند. این ترکیب منجر به یک تصویر بسیار درخشان تر با نسبت کنتراست بالا می شود. ^[51]

پارچه

حلالیت نیتروسلولز مبنایی برای اولین " ابریشم مصنوعی " توسط ژرژ اودمارس در سال 1855 بود که او آن را " ریون " نامید. ^[ نیاز به منبع ^] . با این حال، هیلر د شاردون اولین کسی بود که حق اختراع فیبر نیتروسلولز را به عنوان "ابریشم مصنوعی" در نمایشگاه پاریس در سال 1889 ثبت کرد . ^[52] تولید تجاری در سال 1891 آغاز شد، اما نتیجه قابل اشتعال و گرانتر از استات سلولز یا ریون کوپرامونیوم بود . به دلیل این وضعیت، تولید در اوایل دهه 1900 متوقف شد. نیتروسلولز به طور خلاصه به عنوان "ابریشم مادرشوهر" شناخته می شد. ^[53]

فرانک هیستینگز گریفین دو گودت را اختراع کرد، یک فرآیند ریسندگی کششی ویژه که ابریشم مصنوعی را به ابریشم مصنوعی تبدیل کرد و آن را در بسیاری از محصولات صنعتی مانند طناب تایر و لباس قابل استفاده کرد. ^[54] ناتان روزنشتاین "فرآیند نخ ریسی" را اختراع کرد که در آن ریون را از الیاف سخت به پارچه تبدیل کرد. این باعث شد تا ریون به یک ماده خام محبوب در منسوجات تبدیل شود.

پوشش ها

لاک نیتروسلولز تولید شده توسط (در میان دیگران) DuPont، ماده اولیه برای رنگ آمیزی اتومبیل برای سالها بود. دوام پرداخت، پیچیدگی های پرداخت مدرن "چند مرحله ای" و عوامل دیگر از جمله مقررات زیست محیطی، تولیدکنندگان را به انتخاب فناوری های جدیدتر سوق داد. هم به دلایل تاریخی و هم به دلیل سهولت دستیابی به پایان حرفه ای مورد علاقه علاقه مندان باقی ماند. بیشتر رنگ‌های «تاچ‌آپ» خودرو به دلیل خشک شدن سریع، کاربرد آسان و خاصیت چسبندگی عالی آن - صرف نظر از ماده‌ای که برای پرداخت اصلی استفاده می‌شود، هنوز از لاک ساخته می‌شوند. گیتارها گاهی اوقات کدهای رنگی را با خودروهای فعلی به اشتراک می گذارند. برای استفاده در تولید انبوه به دلایل متعددی از جمله مقررات زیست محیطی و هزینه کاربرد در مقابل پرداخت های "پلی" مورد استفاده قرار نگرفت. با این حال، گیبسون هنوز از لاک‌های نیتروسلولز بر روی همه گیتارهای خود و همچنین Fender هنگام بازتولید گیتارهای دقیق تاریخی استفاده می‌کند. لاک نیتروسلولز با گذشت زمان زرد می‌شود و ترک می‌خورد و مغازه‌های سفارشی این کهنه‌سازی را دوباره تولید می‌کنند تا سازها قدیمی به نظر برسند. گیتارهای ساخته شده توسط مغازه های کوچکتر (لوتیرز) نیز اغلب از "نیترو" استفاده می کنند زیرا در بین گیتاریست ها جایگاهی تقریباً افسانه ای دارد.

8:47"کمیته بین سازمانی ایالات متحده برای تست های خزانه فیلم نیترات" - انتقال فیلم از سال 1948 در مورد آزمایش روش های ذخیره سازی و مهار شعله ذخیره سازی فیلم نیترات. زمان اجرا 00:08:41

 

به دلیل ماهیت انفجاری آن، همه کاربردهای نیتروسلولز موفقیت آمیز نبودند. در سال 1869، در حالی که فیل‌ها تقریباً در حال انقراض بودند، صنعت بیلیارد یک جایزه 10000 دلاری برای هر کسی که بهترین جایگزین برای توپ‌های بیلیارد عاج پیدا کرد، در نظر گرفت . جان وسلی هایت جایگزین برنده ای را ایجاد کرد که آن را با ماده جدیدی که اختراع کرد به نام نیتروسلولز کافوردار ایجاد کرد - اولین ترموپلاستیک که بیشتر به عنوان سلولوئید شناخته می شود.. این اختراع از محبوبیت کوتاهی برخوردار بود، اما توپ های هایت به شدت قابل اشتعال بودند و گاهی اوقات قسمت هایی از پوسته بیرونی بر اثر برخورد منفجر می شد. یک صاحب یک سالن بیلیارد در کلرادو در مورد تمایلات انفجاری به هایت نوشت و گفت که شخصاً به این موضوع اهمیت نمی‌دهد که هر مردی در سالن او بلافاصله با شنیدن این صدا اسلحه را بیرون می‌کشد. ^[55] [56] فرآیندی که Hyatt برای ساخت توپ های بیلیارد استفاده کرد، که در سال 1881 ثبت اختراع شد، ^[57]شامل قرار دادن توده نیتروسلولز در یک کیسه لاستیکی است که سپس در یک سیلندر مایع قرار داده شده و گرم می شود. فشار به مایع درون سیلندر اعمال شد که منجر به فشرده‌سازی یکنواخت روی توده نیتروسلولز شد و آن را به صورت یک کره یکنواخت فشرده کرد زیرا گرما حلال‌ها را تبخیر می‌کرد. سپس توپ خنک شد و چرخانده شد تا یک کره یکنواخت ایجاد شود. با توجه به نتایج انفجاری، این فرآیند "روش تفنگ هایات" نامیده شد. ^[58]

اعتقاد بر این است که یک ظرف بیش از حد گم شده از نیتروسلولز خشک علت اولیه انفجارهای تیانجین 2015 است . ^[59]