روش بی بو سازی نفت یا گازوئیل را,فقط از ما بخواهــــــــید.

ما به ما آموزش میدهیم,نفت را کامـــــــــــــــلا بی بو نمایید.

بوی نفت یا آب نباید در بی بو سازی فرق داشته باشــــــــد.

گازوییل را بی بو نمایید.

 

 

با ما در ارتباط باشیــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد.

 

 

نقطه اشتعال

 

در شیمی ، نقطه اشتعال یک ماده فرار کمترین دمایی است که بخارهای آن در صورت ایجاد منبع اشتعال ، مشتعل می شوند.

 

کوکتل های شعله ور با نقطه اشتعال کمتر از دمای اتاق.

از نقطه اشتعال گاهی اوقات با اشتباه دمای خود اشتعالی ، درجه حرارت است که باعث احتراق خود به خودی . نقطه آتش کمترین دمایی که در آن بخارات حفظ سوزاندن بعد از منبع احتراق حذف شده است. این بالاتر از نقطه اشتعال است ، زیرا ممکن است در نقطه اشتعال بخار بیشتری تولید نشود تا بتواند احتراق را حفظ کند. ^[1] نه نقطه اشتعال و نه نقطه آتش مستقیماً به دمای منبع اشتعال بستگی ندارند ، اما دمای منبع اشتعال به مراتب بیشتر از نقطه فلاش یا آتش است.

 

نقطه اشتعال یک ویژگی توصیفی است که برای تمایز بین سوخت های قابل اشتعال مانند بنزین (بنام بنزین نیز شناخته می شود ) و سوخت های قابل احتراق مانند گازوئیل استفاده می شود .

 

همچنین برای توصیف خطرات ناشی از آتش سوزی سوخت ها استفاده می شود. به سوختهایی که دارای نقطه اشتعال کمتر از 37.8 درجه سانتیگراد (100.0 درجه فارنهایت) هستند ، قابل اشتعال گفته می شود ، در حالی که به سوختهایی که دارای نقطه اشتعال بالاتر از آن دما هستند ، قابل احتراق می گویند. ^[2]

سازوکارویرایش کنید

 

تمام مایعات دارای فشار بخار خاصی هستند که تابعی از دمای آن مایع است و تابع قانون بویل است . با افزایش دما ، فشار بخار افزایش می یابد. با افزایش فشار بخار ، غلظت بخار مایع قابل اشتعال یا قابل احتراق در هوا افزایش می یابد. از این رو ، دما غلظت بخار مایع قابل اشتعال در هوا را تعیین می کند. غلظت مشخصی از بخار قابل اشتعال یا قابل احتراق برای حفظ احتراق در هوا ، حد قابل اشتعال پایین لازم است، و این غلظت مخصوص هر مایع قابل اشتعال یا قابل احتراق است. نقطه اشتعال کمترین دمایی است که در آن بخار قابل اشتعال کافی باشد تا هنگام استفاده از منبع اشتعال ، اشتعال ایجاد کند. ^[ نیاز به منبع ^]

 

اندازه گیریویرایش کنید

 

دو نوع اساسی برای اندازه گیری نقطه اشتعال وجود دارد: جام باز و جام بسته . ^[3] در دستگاه های فنجان باز ، نمونه در یک فنجان باز است که گرم می شود و در فواصل زمانی ، شعله ای روی سطح آورده می شود. نقطه اشتعال اندازه گیری شده در واقع با ارتفاع شعله بالای سطح مایع متفاوت خواهد بود و در ارتفاع کافی ، دمای اندازه گیری شده نقطه اشتعال با نقطه آتش همزمان خواهد شد . مشهورترین نمونه آن جام آزاد کلیولند (COC) است. ^[4]

 

تسترهای فنجان بسته دو نوع وجود دارد: غیرتعادلی ، مانند Pensky-Martens ، که بخارهای بالای مایع در تعادل دما با مایع نیستند و تعادل مانند مقیاس کوچک (که به عنوان Setaflash شناخته می شود) ، که در آن بخارها در تعادل دما با مایع تلقی می شوند. در هر دو نوع این کاسه ها با درپوش مهر و موم می شوند که از طریق آن می توان منبع احتراق را وارد کرد. آزمایشگرهای فنجان بسته معمولاً مقادیر کمتری را برای نقطه اشتعال نسبت به فنجان باز (معمولاً 5-10 درجه سانتیگراد یا 9-18 درجه فارنهایت پایین تر) می دهند و تقریب بهتری نسبت به دمایی دارند که فشار بخار به حد قابل اشتعال پایین برسد. علاوه بر آزمایشگرهای نقطه اشتعال Penskey-Martens ، آزمایشگرهای غیرتعادلی دیگری شامل TAG و Abel هستند که هر دو قادر به خنک کردن نمونه زیر محیط برای مواد با نقطه اشتعال کم هستند. تستر فلش پوینت TAG به ASTM D56 می چسبد و فاقد همزن است ، در حالیکه تسترهای نقطه اشتعال آبل به IP 170 و ISO 13736 می چسبند و دارای موتور همزن هستند بنابراین نمونه در حین آزمایش هم زده می شود.

نقطه اشتعال یک اندازه گیری تجربی است تا یک پارامتر فیزیکی اساسی. مقدار اندازه گیری شده با تجهیزات و تغییرات پروتکل آزمون ، از جمله سرعت سطح شیب دار دما (در آزمایشگرهای خودکار) ، زمان تعادل نمونه ، حجم نمونه و هم زدن نمونه متفاوت خواهد بود.

روشهای تعیین نقطه اشتعال مایع در بسیاری از استانداردها مشخص شده است. به عنوان مثال ، آزمایش با استفاده از روش فنجان بسته Pensky-Martens در ASTM D93 ، IP34 ، ISO 2719 ، DIN 51758 ، JIS K2265 و AFNOR M07-019 شرح داده شده است. تعیین نقطه اشتعال با استفاده از روش فنجان بسته مقیاس کوچک در ASTM D3828 و D3278 ، EN ISO 3679 و 3680 و IP 523 و 524 به تفصیل شرح داده شده است.

راهنمای CEN / TR 15138 برای تست Flash Point و راهنمای ISO TR 29662 برای تست Flash Point جنبه های اصلی تست نقطه Flash را پوشش می دهد.

مثال هاویرایش کنید

بنزین (بنزین) سوختی است که در موتور جرقه زنی استفاده می شود . این سوخت در حد قابل اشتعال با هوا مخلوط شده و با فشرده سازی گرم می شود و تحت قانون بویل بالاتر از نقطه اشتعال خود قرار می گیرد ، سپس توسط شمع روشن می شود . برای اشتعال ، سوخت باید دارای نقطه اشتعال کم باشد ، اما برای جلوگیری از پیش احتراق ناشی از گرمای باقیمانده در محفظه احتراق داغ ، سوخت باید دارای دمای خود روشنایی بالا باشد.

نقاط اشتعال سوخت دیزل بین 52 تا 96 درجه سانتی گراد (126 و 205 درجه فارنهایت) متغیر است. دیزل برای استفاده در موتور احتراق فشرده سازی مناسب است . هوا فشرده می شود تا زمانی که بالاتر از دمای خود احتراق سوخت گرم شود و سپس به صورت اسپری فشار بالا تزریق می شود و مخلوط سوخت و هوا را در حد قابل اشتعال نگه می دارد. یک موتور سوخت دیزل منبع اشتعال ندارد (مانند شمع موتور بنزینی) ، بنابراین سوخت دیزل باید دارای نقطه اشتعال زیاد باشد ^[ چرا؟ ^] [ مشکوک - بحث ^کنید] و دمای کم احتراق است.

نقاط اشتعال سوخت جت نیز با توجه به ترکیب سوخت متفاوت است. هر دو جت A و جت A-1 دارای نقطه های اشتعال بین 38 تا 66 درجه سانتی گراد (100 و 151 درجه فارنهایت) ، نزدیک به نفت سفید خارج از قفسه هستند. با این وجود هر دو جت B و JP-4 دارای نقطه های اشتعال بین -23 تا -1 درجه سانتی گراد (-9 و 30 درجه فارنهایت) هستند.

 

 

دستگاه تست اتوماتیک فنجان بسته Pensky-Martens با کپسول آتش نشانی یکپارچه

نقاط اشتعال مواد بر اساس روشهای استاندارد آزمون اندازه گیری می شود که در نشریه TL Ainsley of South Shields با عنوان "حمل و نقل دریایی نفت" (Capt. P. Jansen) در سال 1938 توضیح داده و تعریف شده است. روش آزمون دستگاه مورد نیاز برای انجام اندازه گیری ، پارامترهای اصلی آزمون ، روشی را که اپراتور یا دستگاه خودکار دنبال می کند و دقت روش آزمایش را تعریف می کند. روش های استاندارد آزمون توسط تعدادی از کمیته ها و سازمان های ملی و بین المللی نوشته شده و کنترل می شوند. سه نهاد اصلی عبارتند از کارگروه مشترک CEN / ISO در مورد نقطه اشتعال (JWG-FP) ، بخش قابل اشتعال ASTM D02.8B و پنل قابل اشتعال TMS SC-B-4 موسسه انرژی.

همچنین ببینید

 فرمول روان کننده قطعات فلزی+فرمولاسیون WD40+روش ساخت اسپری روان کنندهWD-40+تولید اسپری WD_40

آموزش تولید ضد یخ گازوییل +بی بو سازی نفت+بی بو سازی گازوییل+تبدیل گازوییل به روغن+ساخت گریس از گازوییل

بی بو سازی نفت+فرمول نفت بی بو+فرمولاسیون گازوییل بی بو+روش بی بو سازی و بی رنگ کردن گازوییل و نفت

بی بو سازی گازوییل/فرمول بی بو سازی/روش بی بو کردن گازوئیل/ساخت گازوییل بی بو/بی بو کردن انواع گاز/فرمولاسیون نفت بی بو/گازوییل بی بو

بی بو کردن گازوییل و نفت+روش ساخت گازوییل بی بو+فرمول نفت بی بو+فرمولاسیون گازوییل بی بو

تولید گازوییل بی بو+ساخت گازوییل بی رنگ+فرمول نفت بی بو+فرمولاسیون گازوییل بی بو+آموزش ساخت روغن

روش بی بو سازی نفت و گازوییل/فرمول بی رنگ کردن نفت و گازوییل+روش گازوییل بی بو+ساخت نفت گازوییل بی بو و بی رنگ

گرفتن چربی گازوییل+فرمول افزایش غلظت گازوییل+روش تبدیل گازوییل به روغن+فرمولاسیون تولید گریس از گازوییل

روش بی بو سازی نفت و گازوییل/فرمول بی رنگ کردن نفت و گازوییل+روش گازوییل بی بو+ساخت نفت گازوییل بی بو و بی رنگ